Osteochondroza kręgosłupa lędźwiowego: objawy i leczenie

Około 80% osób w wieku powyżej 55 lat doświadcza przejawów różnych chorób z tyłu, nie powinny oni zaniedbywać twarzy młodszych kategorii wiekowych. Tak więc jedna z najczęstszych chorób kręgosłupa-okosteochondrozy od kręgosłupa lędźwiowego-IS stwierdzonego również u pacjentów o 25-45 lat. Nawet młodzi ludzie w wieku 16–25 lat coraz częściej cierpią na objawy i przyczyny tej niezwykle nieprzyjemnej dolegliwości. Pytanie staje się logiczne co do tego, czy możliwe jest powstrzymanie tendencji liczby pacjentów w ogóle i co zrobić z każdą osobą w celach zapobiegawczych, aby nie zostać ofiarą tej patologii?

Objawy

Niewystarczającą uwagę na tę chorobę, przedwczesną diagnozą, jej leczenie jest trudne w tym, że występują choroby wtórne lub powikłania. Jako naturalna kontynuacja patologii osteochondroza zaczyna postępować. Jego leczenie nie zawsze jest skuteczne, a podczas zaostrzenia lub niepoprawnie przepisanego przebiegu terapeutycznego występuje ryzyko niepełnosprawności. Kolejnym charakterystycznym problemem jest pojawienie się przepuklin międzykręgowych, które towarzyszą nie do zniesienia bolesne odczucia. Każdego dnia szanse na nieodwołalne pozbycie się przepukliny stają się coraz mniej.

Charakterystyczne objawy kliniczne pomagają rozpoznać chorobę we wczesnych stadiach i uniknąć tych smutnych konsekwencji:

• Ostry ból po nocy snu;
• Ból z ostrymi rozłożeniami ciała lub podnoszenie ciężkich rzeczy;
• Ciało staje się nieaktywne;
• Pojawiają się oznaki skoliozy;
• Sen staje się niespokojny;
• Powstają depresyjne nastroje;
• Odnotowano częste oddawanie moczu.

Niezależna ocena tych objawów nie może być poprawna, ponieważ większość z nich ma wspólne podobieństwo do objawów innych chorób w kręgosłupie lub stawach. Dlatego tylko reumatolog lub ortopeda ma kompetencje do mówienia o obecności rozwoju osteochondrozy regionu lędźwiowego.

Klasyfikacja

Diagnoza różnicowa w celu prawidłowego określenia choroby, odróżnienia jej od identycznych patologii i określenie przebiegu leczenia, klasyfikacja etapów tej dolegliwości pomaga:

• Etap 1 - W tej chwili struktura chrząstki dopiero zaczyna się zmieniać. Ale teraz na procesy patologiczne wpływają korzenie zakończeń nerwowych. W wyniku tego ból jest dany w nogach. W tym samym czasie przepływ krwi się pogarsza i rodzi się zapalenie. Bóle są ostre lub głupie i pojawiają się głównie po wzmocnionych obciążeniach na osie pleców;
• Drugi etap rozpoczyna się od zniszczenia włóknistego pierścienia w kręgosłupie, podczas gdy chrząstka jest cieńsza, a kręgi zmniejszają odległość ze sobą. Ból w drugim etapie jest ostry i ostry, czasem nieuzasadniony. W tym okresie mobilność kręgosłupa w jego osi nasila się, występuje szczypty nerwów, powstaje ciśnienie na tkankach miękkich gorsetu mięśni;
• Etap 3 charakteryzuje się silną kompresją włókien mięśniowych i korzeni nerwowych. Występują nieznane skurcze i ból z płonącym znakiem. W obszarze porażki wydaje się drętwienie. Wraz z intensywnym rozwojem choroby pojawiają się oznaki niedowładu i paraliżu;
• Etap 4 - Okres wzrostu już utworzonych osteofitów (nowotwory o strukturze kości). Na tym etapie aktywowane są zmiany natury zwyrodnieniowej, pojawia się artroza kręgosłupa i stawów. Tył staje się nieaktywny, a przy braku prawidłowego leczenia - całkowicie bezruch.

Metody diagnostyczne

Ponieważ nawet idealna znajomość kliniki i klasyfikacja osteochondrozy kręgosłupa lędźwiowego nie daje całkowitego wyobrażenia o procesach patologicznych wywołanych przez niego, lekarz, który jest zaangażowany w leczenie procesów patologicznych w kręgosłupie, dolegliwości układu mięśniowo -szkieletowego lub ortopedistów musi zostać podpisany dodatkowe badanie diagnostyczne:

1. X -Ray w projekcji czołowej i bocznej - umożliwia zidentyfikowanie zniekształceń osi, tworzenia ostefitów, anatomicznych nieprawidłowości kręgów;
2. Obrazowanie rezonansu magnetycznego decyduje o stanie całej strefy uszkodzenia pleców, wykrywa fragmenty zniszczonych kręgów, chrząstki i ognisk stanu zapalnego;
3. Tomografia komputerowa daje wyobrażenie o stanie tkanek miękkich, kości kręgów, zewnętrznej skorupce dysku międzykręgowego, zasadniczo, co zasadniczo jest dla jego integralności. oraz krążenie krwi w obszarze lokalizacji choroby.

Jednocześnie pacjent podejmuje testy testu reumatoidalnego, ogólnych wskaźników krwi, zawartości komponentów biochemicznych. Całkowite wyniki ankiety pozwalają dokładnie ustalić diagnozę i zidentyfikować stadium rozwoju osteochondrozy regionu lędźwiowego.

Objawy i leczenie osteochondrozy kręgosłupa lędźwiowego

Wśród powszechnych przyczyn bólu z tyłu pleców, osteochondroza kręgosłupa lędźwiowego, objawy, których leczenie mają charakterystyczne cechy. Choroba jest początkowym stadium osteochondrozy związanej z procesem niszczenia pierścienia chrząstki, dysków międzykręgowych, zmianą ich wysokości w kierunku redukcji, tworzenia się obrzęku i szczypania korzeni nerwowych. Młodzi i starsi ludzie mogą stawić czoła chorobie, niezależnie od płci, statusu społecznego i religii. Długi brak objawów objawów choroby prowadzi do utraty cennego czasu i przejścia z jednego stadium choroby do cięższych postaci jej rozwoju. Główną cechą wyróżniającą osteochondrozy jest strefa graniczna dystroficznych zmian w tkankach kręgów, które nie wykracza poza chrząstkę stawową.

Przyczyny początkowego stadium osteochondrozy

Wiele czynników zewnętrznych i wewnętrznych określa rozwój stanu patologicznego obszaru lędźwiowego szkieletu osiowego. Osteochondroza lędźwiowa pojawia się z powodu niektórych czynników ryzyka. Należą do nich:

• starzenie się ciała po 50 latach;
• niewłaściwa postawa i anomalia anatomicznej struktury szkieletu osiowego, która określa nierównomierne obciążenie kręgów;
• podnoszenie ciężarów o słabej ramie mięśni;
• hipotermia ciała pacjenta jako całości i dolnej części pleców osobno;
• dysfunkcja procesów metabolicznych, prace narządów hormonalnych, układ sercowo -naczyniowy;
• nierównomierne ładunki kręgosłupa podczas wykonywania obowiązków produkcyjnych, prac domowych, sportu zawodowego i amatorskiego;
• Patologie układu mięśniowo -szkieletowego o naturze wrodzonej lub nabytej;
• hipodynamia, wysoka częstotliwość stresujących sytuacji;
• nadmiar masy ciała pacjenta;
• brak witamin, minerałów, elementów śladowych w ciele chorego, które są odpowiedzialne za zdrowie kręgosłupa;
• pozyskiwanie butów o wysokim poziomie, niewygodne platformy;
• Zastosowanie wysokich poduszek i miękkich materacy podczas odpoczynku i snu.

Częstotliwość diagnozy osteochondrozy szkieletu lędźwiowego zależy od liczby czynników ryzyka jego rozwoju, które są obecne w życiu pacjenta.

Diagnoza choroby

Określenie zwyrodnieniowej zmiany dystroficznej jednego z pięciu kręgów przestrzeni lędźwiowej szkieletu osiowego zapewnia pomiary diagnostyczne. Są przepisywane przez lekarza. Podczas konsultacji ze specjalistą, który wie, jak leczyć osteochondrozę lędźwiową, pobierana jest historia choroby, czas i cechy manifestacji objawów, intensywność i miejsce lokalizacji bolesnych odczuć jest wyjaśniane. Stan włókien mięśniowych w strefie uszkodzeń jest określany przez badanie wzrokowe. Korzystanie z metody palpacji stanowi dla lekarza możliwość zobaczenia obrazu symetrii kręgów i odległości między nimi. Ostateczna diagnoza jest ustalana po uzyskaniu wyników dodatkowych badań. Należą do nich:

• X -Ray, wykonywane w dwóch projekcjach i zapewniają możliwość zobaczenia pozycji kręgów, wysokości dysków, pieczęci marginalnych płyt kostnych i wzrostu;
• Obrazowanie rezonansu magnetycznego, które jest specjalną metodą badawczą w celu określenia stanu układu naczyniowego i pierścieni włóknistych w strefie zmiany zwyrodnieniowej-dystroficznej.

Cele i metody leczenia patologii

Wyniki pomiarów diagnostycznych są podstawą schematu leczenia osteochondrozy szkieletu lędźwiowego lędźwiowego, który realizuje określone cele. Należą do nich:

• zmniejszenie intensywności bólu spowodowanego przez zwyrodnieniowe zmiany dystroficzne jednego lub więcej kręgów szkieletu lędźwiowego;
• Normalizacja procesów metabolicznych w chrząstce, ich przywracanie i wykluczenie ryzyka ich dalszego zniszczenia;
• zmniejszenie obciążenia włókien nerwowych;
• zwiększony przepływ krwi w tkankach kręgosłupa za pomocą masażu, procedur fizjoterapeutycznych;
• Wzmocnienie ramy mięśni szkieletu osiowego poprzez regularne ćwiczenia terapii wysiłkowej zalecane przez instruktora.

Terapia chondrozy kręgosłupa lędźwiowego, którego objawy i leczenie ma swoje własne cechy, polega na przyjmowaniu i stosowaniu farmaceutyków, przepisach tradycyjnej medycyny, metod niekonwencjonalnego leczenia, w tym hirudoterapii. Skutecznym dodatkiem w rozwiązywaniu problemu patologii są fizjoterapeutyczne, woda, procedury masażu, gimnastyka i sport, w tym specjalne ćwiczenia. Terapia lekami obejmuje stosowanie przeciwzapalnych leków niestreoidalnych, relaksantów mięśni, chondroprotektorów, kompleksów witamin z pierwiastkami śladowymi i minerałami.

Przy bardzo poważnych bólach przepisywane są blokady novocainy lub lidokainy, przeprowadzane przez wprowadzenie zastrzyków do dotkniętych miejsc kręgów. Do użytku lokalnego przepisywane są maści, żele, kremy, łatki z ociepleniem, przeciwzapalnym. Leczenie fizjoterapeutyczne obejmuje przejście kursów leczniczych elektroforezy, prądów diaadamicznych, ekspozycji na procedury ultrafioletu, manualne, fali uderzeniowe i refleksologiczne. W przypadku braku pozytywnej dynamiki, pojawienie się przepływów przepływu przepisów przepisuje się operację chirurgiczną. Aby uniknąć rozwoju powikłań związanych z pojawieniem się pierwszych objawów, leczenie musi rozpocząć się natychmiast.

Osteochondroza lędźwiowa

Osteochondroza lędźwiowa jest jedną z najczęstszych postaci leżącej u podstaw choroby, właściwie osteochondrozy. Osteochondroza lędźwiowa, której objawy są w równym stopniu określone zarówno przez mężczyzn, jak i kobiety, objawiane w postaci bólu skoncentrowanego w obszarze Sacrum, odzwierciedlonym w ich objawach i na kończynach dolnych, które często są określane przez pacjentów jako „szczypanie nerwu lędźwiowego".

Występowanie osteochondrozy lędźwiowej

Proty w tym obszarze zainteresowania nas rozwijają się najczęściej, ponadto to wypukłości powodują wygląd bólu w dolnej części pleców. Sam region lędźwiowy, biorąc pod uwagę jego lokalizację i cechy, najbardziej podlega pojawieniu się niektórych problemów funkcjonalnych. Oznacza to, że biorąc pod uwagę to stwierdzenie z jednej strony, można rozróżnić, że nasz środek ciężkości bezpośrednio odnosi się odpowiednio do Departamentu Lędźwiowego, odpowiednio, dokładnie na nim znacząca część obciążeń. Z drugiej strony, można zauważyć, że znaczna amplituda ruchów ponownie spada w tym regionie lędźwiowym. Biorąc to pod uwagę, największa tendencja do uszkodzenia (a także wystrzelania interesującego nas) leży na dyskach skoncentrowanych w obszarze lędźwiowym. Ponadto nie wolno nam zapominać, że nastąpiły zmiany w dyskach i, oczywiście, w innych obszarach, w tym na tle procesów zwyrodnieniowych związanych z wiekiem.

Przypomnij sobie naszych czytelników, jakie są same występy. Połączenie dysków ze sobą w kręgosłupie jest dostarczane przez koła oparte na chrząstce. Głównymi składnikami dysku międzykręgowego są jądro zleżne i włóknisty pierścień, przez który fiksacja jest dostarczana w ramach dysku kręgosłupa. Wpływ niektórych czynników i warunków wywołuje możliwość złamania tego pierścienia, na tle którego z kolei występuje występ jądra. W wyniku tego procesu rozwija się przepuklina. Jeśli chodzi o występ, już się rozwija w wyniku podobnego przebiegu procesu, ale bez jednoczesnego pęknięcia pierścienia - w tym przypadku po prostu podlega przerzedzeniu, a nie złamaniu, ponieważ rdzeń wystaje bezpośrednio przez pierścień. W rzeczywistości ten występ definiuje się jako występ.

Jeśli chodzi o objawy występu, przejawia się w następujący sposób:

• uczucie sztywności w dolnej części pleców;
• bolesność w regionie lędźwiowym;
• Niższy ból o przewlekłej naturze;
• Radiculite lędźwiowe;
• drętwienie, ból, mrowienie palców na nogach, w stopach;
• Upośledzone funkcje oddawania moczu (w rzadkich przypadkach rozważanych patologii).

Przeważnie konserwatywne leczenie stosuje się do wysunięcia dysku lędźwiowego. Tymczasem znaczącym w rozwoju występu często towarzyszą ciężkie objawy, odporne na leczenie, w tym przypadku nie można już działać bez interwencji chirurgicznej.

Leczenie

Przeważnie leczenie osteochondrozy jest wieloskładnikowe i dość skomplikowane w jej wdrażaniu. Przeważnie wszystkie miary terapii są redukowane do następujących punktów:

• leczenie narkotyków;
• W razie potrzeby - leczenie chirurgiczne;
• dieta;
• Medyczne wychowanie fizyczne.

Zaostrzenie choroby wymaga przede wszystkim zgodności z odpoczynkiem łóżka dla pacjentów. Głównym zaleceniem dla tej części jest trudne/trudne miejsce do spania. Niezwykle wyrażone w manifestacjach, ataki zapewniają potrzebę minimalnego obciążenia silnika i wczesnego kontaktu z odpowiednim specjalistą.